Kwiecista Łąka

Dorosły

- Ponoć gdzieś jest mój brat.... ale ja go nie znam.- odpowiedziała mu. - A rodziców zabito. Ciotka i wuj zostawili mnie.
Powiedziała smutno.

Dorosły

Pogładził głowę wilczycy swoim, puchatym ogonem. Uśmiechnął się lekko - Nie przejmuj się. Kiedyś sie znajdzie! U mnie watahę wybito, a tylko ja i moi dwaj bracia przetrwaliśmy. Ludzie się nami jakiś czas opiekowali, lecz ja później uciekłem. - opowiedział i zaśmiał się cicho. Przyjemnie się rozmawiało z tą wilczycą, a przecież nie był taki miły do każdego. Życie go nauczyło by liczyć tylko na siebie, ale przy Vallixy jakoś nie mogł trzymać języka za zębami.

Dorosły

Spojrzała na niego .
- Czemu tam nie zostałeś ? - zapytała zaciekawiona.

Dorosły

Wilk spojrzał na wilczycę i lekko się uśmiechnął - To jak być podporządkowany we wszystkim komuś. Nie chciałem tak żyć, lecz poznawać wszystko sobą, a nie tym jak ktoś ułoży mi życie. Niby w watasze też trzeba być podporządkowanym alfom, ale to jest inna władza. Nikt nie tutaj nie rozkaże ci być jadła o określonych porach, lecz sama układasz sobie życie. Rozumiesz o co mi chodzi? - spytał dla upewnienia. Zdawał sobie sprawę, że wiele wilków nie rozumie jego odczuć, ale jemu to nie przeszkadzało.

Dorosły

Przemyślała to przez chwilkę.
- W sumie masz racje..... mi by było trudno robić co inni mi karzą. - powiedziała bardzo pewnie. - Ale dzięki temu , że uciekłeś poznalismy się dzisiaj.
Uśmiechnęła się ciepło.

Dorosły

Wilk lekko spuścił uszy i odprężył się. Coraz pewniej się tu czuł - To prawda. Gdyby nie to, nigdy bym nie spotkał tak sympatycznej i miłej osoby jak ty. - uśmiechnął sie szeroko i położył łeb na łapach. Przyglądał się wilczycy, jakby chciał zapamiętać każdy szczegół jej wyglądu. W końcu każdy kiedyś odchodzi, a on nie chciałby zapomnieć tak świetnej osoby. Poruszał ogonem lekko w górę i w dół, uderzając przy tym o ziemię.

Dorosły

Uśmiechnęła się do niego. Merdała ogonkiem. Śmiała się lekko kiwając głową.
- Gdyby nie to to nie poznała bym tak wspaniałego wilka. - i otarła się o niego. - Nie przeszkadza Ci to ?
Zapytała go.

Dorosły

Usiadł i uśmiechnął się, lekko szczerząc kiełki - Nie, nie przeszkadza. Można powiedzieć, że dawno nie czułem dotyku innej osoby. - powiedział i zaśmiał się cicho. Zmrużył oczy i ziewnął - Masz jakiegoś partnera? - spytał, gdyż to właśnie przyszło mu do głowy. Kiedy był zmęczony i śpiący, często gadał różne rzeczy bez zastanawiania się.

Dorosły

- Nie nie mam ...... a ty ? - zapytała zainteresowana. Była ciekawa czy basior ma swoią ukochaną.

Dorosły

Wilk oblizał nos i bok pyska - Ja też nie mam. Kiedyś miałem, ale ona zginęła... z rąk myśliwego, dlatego ciężko mi porozumiewać się z innymi. Z tobą jest jednak inaczej. Jakoś nie czuję skrępowania, przed otwarciem się przed tobą - uśmiechnął i się i mocniej walnął ogonem w ziemię. Hibiki spojrzał w górę, w gwiazdy i się zamyślił.

Dorosły

- Aaa..... - zamyśliła się.- Więc nie szukasz innej ?
Również spojrzała się w gwiazdy.

Dorosły

Wilk ocknął się i machnął pyskiem na boki. Wzrok skierował na Vallixy - Tego nie powiedziałem. Tylko tyle, że trudno byłoby związać się z kimś nowym, ale przecież sam do końca życia zostać nie mam zamiaru. - powiedział i zaśmiał cię dość głośno - Lubię oglądać gwiazdy, a ty? - spytał.

Dorosły

Spojrzała się na niego z zainteresowaniem.
-Czy ty czytasz mi w myślach ? - zaśmiała się. - Oczywyście.

Dorosły

Wilk zaśmiał się głośniej mrużąc oczy - Mamy podobną mentalność - powiedział i zaśmiał się ponownie. Hibiki wstał i przeciągnął najpierw przód swego ciała, następnie tylne kończyny. Zaczął chodzić po łące - To co teraz porobimy? Kości mi się zastały - powiedział uśmiechając się szeroko. Co chwila schylał łeb wąchając jakieś większe krzaki, czy rośliny.

Dorosły

- Może gdzieś pójdziemy? Pobawimy się ? - zaśmiała się. Również wstała. Otrzepała się z pyłku.