Kwiecista Łąka

Dorosły

Piękne miejsce wypełnione kwiatami. Jest tam nie wielkie źródełko z chłodną i orzeźwiającą wodą. Jest również wspaniałe miejsce pod skałami. Wieczorami jest tam niezwykły spokój.

------------------------------------------------------------------------
Przyszła wieczorem . Było tam wiele robaczków świętojańskich . Vall położyła się nie daleko źródełka.

Dorosły

Wilk wdreptał pewnym krokiem na łąkę. Co chwila jego nos delikatnie się poruszał w poszukiwaniu jakiś zapachów, czy po prostu zbadania terenu. Mimo, iż Hibiki pierwszy raz był na tych terenach, nie odczuwał strachu, ani niepewności. Pewnie dlatego, że był wysokim wilkiem. Wydawał się na bardzo umięśnionego, lecz to tylko gęsta sierść wprawiała w taki błąd innych. Do nozdrzy basiora doleciał zapach innego wilka, a raczej wilczycy. Skierował się w jej stronę, w końcu trzeba poznawać nowych osobników - Witam panią - powiedział, lekko poruszając swym ogonem w prawo i w lewo.

Dorosły

Otworzyła swoje niebieskie oczka. Spojrzała się na wilka.
- Witam. Jestem Vallixy . - zaśmiała się. Nie bała się niego. Wyglądała bardziej na rozbawioną niż wystraszoną.

Dorosły

Otworzył szerzej oczy i uśmiechnął się lekko. Lubił, gdy jego towarzysze rozmów byli otwarci, więc pomyślał, że trafił na dobrą rozmówczynię - Hibiki. - przedstawił się krótko, po czym usiadł naprzeciw wilczycy. Uniósł łebek w górę i głęboko odetchnął. Powietrze tutaj było bardzo czyste. Zupełnie inne, niż tam skąd pochodził - Co tu robisz sama, Vallixy? - spytał spuszczając łeb na pierwotne miejsce.

Dorosły

Westchnęłą.
-Siedzę. I czekam na kogoś z kim mogę pogadać. - uśmiechnęła się do niego. Zamerdała swoim puszystym ogonem. Lubiła rozmawiać i poznawać nowe osoby.

Dorosły

<- Wilk siedział w podobny sposób, bo na av obok. Grzbiet wyprostowany, lecz łeb lekko schylony. Oczy zaś lekko uniesione w górę, by mógł obserwować wilczycę. To taki nawyk sprzed kilku lat. Hibiki ziewnął ukazując swoje bieluśkie kły, po czym mlasnął językiem - Z jakiej jesteś watahy, jeśli wolno spytać. Jeszcze jestem tu za krótko, by poznawać takie rzeczy po zapachu. - mruknął. Ogon lekko unosił się w górze, nawet kiedy siedział.

Dorosły

Spojrzała się na niego.
- Na razie w żadnej. Nie przyjelii mnie do księżyca. - rzekła smutno.
Po chwili znów spojrzała na basiora. Uśmiechnęła się lekko. Spojrzała w gwiazdy. Lubiła to robić.
- A ty ?- spytała ciepło.

Dorosły

Postawił odruchowo uszy na sztorc - Dlaczego cię nie przyjęli? - spytał nagle. Oblizał bok pyszczka i spojrzał wymownie na wilczycę. Po chwili uśmiechnął się i dodał - Mnie przyjęli do watahy Księżyca, więc już jestem spokojny. W takim razie ty też jesteś tu nowa, tak? - spytał i położył się na brzuchu dalej obserwując Vallixy.

Beta Księżyca

Przybył na łąkę z miłym i ciepłym uśmiechem na pysku. Parł dzielnie przez tutejsze okolice, do jego nosa dotarł obcy zapach. Niby nowi?
Skierował łeb w kierunku owego zapachu a właściwie mieszanka dwóch.

Dorosły

Nie zwróciła uwagi na nowoprzybytego wilka.
- Tak. Też jestem tu nowa. -powiedziała radośnie. Merdała ogonkiem.

Beta Księżyca

Nadstawił uszy i podniósł wysoko łeb by lepiej widzieć wilki. Śmiało kierował się w ich stronę, był już dość blisko by rzec- Witajcie, Chris mnie zwą.-Uśmiechnął się serdecznie.

Dorosły

Wilk wyszczerzył kiełki w uśmiechu. Nie dość, że trafił na ciekawą osobę, to jeszcze równie nową jak on - Dobrze słyszeć, że nie jestem tu sam. Może razem pozwiedzamy tą krainę? - spytał i przymknął oczy, uśmiechając się szeroko. Bobyt tutaj zapowiadał się naprawdę dobrze. Wilk wyczuł kogoś jeszcze. Odwrócił lekko łeb i skierował na niego wzrok - Witaj. Jestem Hibiki, a to Vallixy - przedstawił ich oboje, kierując łapę na wilczycę.

Dorosły

Również się uśmiechnęłą.
- Czemu by nie . - Jej oczy zabłysnęły szczęściem.

Beta Księżyca

-Oj, przepraszam. przeszkadzać nie będę- wzruszył ramionami.
-Miło mi było Cię poznać Hibiki- zaczął kerowac się w stronę lasu. Zniknął.

Dorosły

Wilk zmrużył oczy, kładąc się na boku i lekko wzdychając - Masz jakąś rodzinę, czy coś w tym stylu? - spytał i uderzył ogonem o ziemię. Uszy wciąż stały niewzruszone na szczycie jego głowy i tylko chodziły, jak ruchome wieżyczki, czuwając. Hibiki znowu mlasnął jęzorem, kątem oka obserwując wilka.